Τα ίχνη του αμπελιού και του κρασιού χάνονται στα βάθη των αιώνων. Με τους αρχαίους Έλληνες να θεωρούν το κρασί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. Για αυτό άλλωστε λάτρευαν τον Διόνυσο, τον θεό του κρασιού, του γλεντιού και του θεάτρου! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την λέξη κρασί παρουσιάζει η ετυμολογία της και αυτό γιατί φανερώνει πολλά για τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες τη μέθη.
Η λέξη κρασί προέρχεται από το μεσαιωνικό «κρασίον» που είναι υποκοριστικό της λέξης «κράσις», που σημαίνει «ανάμειξη». Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να πίνουν το κρασί τους αναμειγνύοντας το με νερό σε αναλογία συνήθως 1:3, δηλαδή ένα μέρος οίνου με τρια μέρη νερού. Αυτήν ακριβώς την ανάμειξη δηλώνει η λέξη κρασί, τον αναμεμειγμένο δηλαδή με νερό οίνο, ενώ "άκρατος" λεγόταν ο ανόθευτος οίνος.
Στα συμπόσια το κρασί έρεε άφθονο βοηθώντας έτσι την επικοινωνία μεταξύ των συνδαιτυμόνων και δημιουργώντας παράλληλα πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη φιλοσοφικών συζητήσεων!
Η συνήθεια αυτή των αρχαίων Ελλήνων να ρίχνουν νερό στο κρασί τους, πήγαζε από το γεγονός ότι δεν ήθελαν να μεθύσουν από την αρχή των διαφόρων συμποσιών στα οποία έπαιρνα μέρος και για να μπορούν να πίνουν όλη νύχτα έχοντας απλά μια ευχάριστη ελαφριά μέθη.
Γνωστή έχει μείνει επίσης και η αντοχή του Σωκράτη στο κρασί. Ακόμα και εάν έπινε άκρατο οίνο δηλαδή κρασί χωρίς την προσθήκη νερού, δεν μεθούσε, γιατί όπως αναφέρει ο Πλάτωνας τον στήριζε το «δαιμόνιό» του.
Η ίδια ετυμολογία του κρασιού μας μαθαίνει ότι η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με μέτρο!
Και μπορεί να έχουν περάσει χρόνια από την εποχή που οι αρχαίοι Έλληνες κατανάλωναν το κρασί αλλά ακόμα και σήμερα συνεχίζει να αποτελεί τον τέλειο γευστικό συνδυασμό με το φαγητό μας αλλά και το τέλειο δώρο για μια κοινωνική μας υποχρέωση!
Ξεχωρίστε λοιπόν με το δώρο σας και δημιουργήστε και εσείς την δική σας θήκη κρασιού και εντυπωσιάστε τα αγαπημένα σας πρόσωπα!